Αλόρι, Αλεσάντρο

(Alessandro Allori, Φλωρεντία 1535 - 1607). Ιταλός ζωγράφος. Μαθητής του ζωγράφου Ανιόλο Μπροντζίνο, ο οποίος τον μεγάλωσε μετά τον θάνατο του πατέρα του, δοκίμασε να μιμηθεί το ύφος του δασκάλου του· αν και δεν έφτασε ποτέ την εξεζητημένη λεπτότητα εκείνου, κατόρθωσε όμως να τον ξεπεράσει σε επινοητικότητα. Στον Μπροντζίνο έδειξε πάντα μεγάλη αφοσίωση, την οποία εκδήλωνε και με τη συνήθεια να προσθέτει στο όνομά του και εκείνο του δασκάλου του, υπογράφοντας τα έργα του ως Αλεσάντρο Μπροντζίνο Αλόρι. Νεότατος πήγε στη Ρώμη, όπου έμεινε πέντε χρόνια (από το 1554 έως το 1559), μελετώντας κυρίως τις νωπογραφίες του Μιχαήλ Αγγέλου στην Καπέλα Σιξτίνα, από τις οποίες άντλησε διδάγματα που τον επηρέασαν βαθιά. Το μεγαλύτερο μέρος από τα πολυάριθμα έργα του βρίσκεται στη Φλωρεντία, όπου ο Α., από την εποχή που έφυγε από τη Ρώμη έως τον θάνατό του, εργάστηκε εντατικά στη διακόσμηση πολλών εκκλησιών, ανακτόρων και διαφόρων επαύλεων. Σπουδαιότερα έργα του που σώζονται στη Φλωρεντία και στα περίχωρά της είναι οι νωπογραφίες της Σάντα Μαρία Νοβέλα (1567 και 1584) και της έπαυλης των Μεδίκων του Πότζιο στο Καϊάνο (1581), οι δύο πίνακες του μικρού γραφείου του Παλάτσο Βέκιο (1570 – 71) και ο πίνακας που παριστάνει τον Χριστό και τη μοιχαλίδα στην εκκλησία του Αγίου Πνεύματος (1577). Ο Α. έγραψε επιπλέον και θεωρητικές πραγματείες.